- Sıkıl Çağatay ben, baksana beni bi arar mısın, bakalım ulaşabiliyo musun bana?
- Ulaşırsam ne diyim?
- Dalga geçme lan, bana erişim engellenmiş olabilir, onu test edicez. Üç gündür arayan soran yok. Hadi Ohsenem’le ayrıldık onun aramaması normal. Kardeşim Ergesun müebbet kontörsüz bi insan, o da aramaz. Ama annemgil muhakkak bayramda telefon edip “Bilgisayarın başında uyuklarken evi yakma” felan derdi. Kesin erişim engellendi bana.
- Henüz insan kapamıyo olm bunlar. Sen sizinkileri arıycan bayramda. Eski versiyonda bööle bu iş, Vista’dan önce bu. Onlar senden telefon bekliyodur.
- Diyosun… Yani sence ben açığım.
- Ardına kadar açıksın!
- Olsun sen gene de bi kere eriş bana. Belli olmaz bunların işi. Olm kapıyı bile çalan olmuyo lan. Yok yok kesin erişim engellendi bana… Cama koyduğum ekmekleri yemeye kafayı sıyırmış bi martı geliyodu, o bile yok ortada.
- Bayram tatilinde mahalle boşalmıştır. Bizim buralar da ıssız. İki saat önce kuruyemişçi dükkanının önüne pisleyen bir köpeğe “şerafsiz hayvan!” diye bağırdı hâla “van … van… van…” diye sesi yankılanıyo sokakta.
- Olm bana erişim engellendiyse yaşayamam lan ben. Buradan tevbe istiğfar ediyorum, bir daha internetten kuku resimlerine bakmıycam, toplam birmilyonyediyüzatmışüçbinsekizyüzseksenaltı resimden oluşan dev kuku arşivimi an itibarıyla imha edicaama şerefim üzerine yemin ediyorum… Belki söylediklerimi telekulak yüksek kurulundan felan bi duyan olmuştur. Sıkılhan arasana beni bi bak bakalım erişime açılmış mıyım? Alo kapadın mı lan, alooo….
- Kapadım… dım… dım…
