- Öh, pardon kulağınıza bastığım için üzgünüm Firuz Bey... Canınız acıdı mı?
- Acısa ne ehemmiyeti var beyefendicııım, emir buyrun kulağımı dibinden kesmekte bir an dahi tereddüt edersem namerdim! Af buyrun, hıyarlık bende, huzurunuzda eğilirken dengemi yitirip düştüm, bu eşşek kulağım pabucunuzun altına atıverdi kendini... Pis kulak...
- Reca ederim kulağınızı çekmeyin Firuz Bey... Yalvarırım böyle yapmayın...
- Aman beyefendi, o nasıl lakırdı öyle, siz kim yalvarmak kim... Firuz kulunuza latife etmeyin...
- Yalama ulan o kül tablasını... Sana diyorum Firuz!
- Kirli diye şeediyim dedim... Ama madem ki...
- Uzatma! Ağlama, yalandan ağladığını biliyorum. Seninle açık konuşacam Firuz... Bööle yalakalıklar istemiyorum... Benden önceki Genel Müdür’ü de senin delirttiğini biliyorum... Ama ben kararlıyım, delirmiycem...
- Benden çekinmenize gerek yok beyefendicim... Firuz kulunuz o kadar yağcı değil: Esas bizim dairenin kurdu Pamir’dir... Bundan önceki Genel Müdürü o yağlıyodu, çok şişirdi, adam kendini aynı anda hem Napolyon, hem Hitler sanmaya başladı... Ben normal yağcılık yapıyodum, Pamir ileri gitti...
- Vay köpek Pamir... Peki bi şey sorucam... Geçen gece evimde, banyoda, ben hapşırınca birisi “çok yaşa” dedi... Ben senin sesine benzettim. Sonra... Sonra... Nası söyliyceğimi bilmiyorum, klozete oturmuştum... Tanrım, çok ayıp... Nasıl desem, şey oldu...
- Af buyrun, klozetten bir el çıkıp, edep yerinizi kuruladı... Anladım... Pamir’in taktiği bu... Ben o kadar ileri gitmem, en fazla kül tablası yalarım... Siz yine dua edin beyefendi... Eskiden Vargın diye bi herif vardı... Zamanın Genel Müdür’ünü intihara sürükledi... Merhum, Vargın’ın suratına kezzap attıktan sonra kendisini vurdu...
- Nası yani? Ne kezzabı...
- Çok hüzünlü bir hikâyedir... Vargın çok ileri gitmişti... Genel Müdür’ün kişiliğini bozdu, ayağını filan yıkayıp, elceğiziyle ev yemekleri yapıyor, bir dediğini iki etmiyordu... Sonunda Müdür kendisini Vargın’dan başkasının anlamadığına, bir tek onun yanında mutlu olabileceğine inanmaya başladı... Ailesini dağıttı... Vargın’ı nişanlısından kıskanıp yüzüne kezzap attıktan sonra, kendine kıydı... Bu yüzden siz dua edin, yine yağcı kullarınız size insaflı davranıyo...
- Ben delirmem ama di mi?
- Estağfurullah beyefendiciğim, siz karakter sahibi bi insansınız, güçlüsünüz, akıllısınız... Böyle zayıflıklara pabuç bırakacak kompleksli birisi hiç diilsiniz...
- Öyleyim di mi?
- Tabi...
- Ben, ben güçlüyüm... Öyle yağcılık filan yemem...
- Yer misiniz?
- Asla...
- Tabi... İradeniz çelik gibi...
- Çelik gibi...
- Çelik gibi...
- Yok ööle delirmek filan... Ben işimi yaparım, herkes hakkettiğini alır, hakkettiği yere gelir... Klozet içinden edep yerime uzanacak elleri kırarım...
- Bittabi...
- Güçlüyüm ben... Atımı getirin... Şafakta sefere çıkacağız, Acem mülkünü imparatorluğumun sınırlarına katıcam, beyaz kaftanımı ütületin, kaftanın sol cebine fındık, sağ cebine kuru üzüm koyun, beslenme çantama yağlı ekmek, incir reçeli, Citan sigarası, pilli radyo, Sabiş ablamın bebeklik resmi, bilinçaltımı hazırlayın... Çifte gidicem...
Atilla Atalay'ın "uyuyamadığım" adlı kitabından alınmıştır.
